Ένα χρόνο μέτα… οι καλλιτέχνες δεν έχουμε δουλειά. ΣΑΒΒΑΤΟ 13/3 στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Ένα χρόνο μετά... δεν έχουμε δουλειά

Αυτή είναι η αλήθεια που αντιμετωπίζουν χιλιάδες εργαζόμενοι, αλλά ιδιαίτερα εργαζόμενοι στο θέαμα-ακρόαμα. Όλους αυτούς τους μήνες έχουμε αντιμετωπίσει τον εμπαιγμό και την κοροϊδία κάθε υπουργού, είτε εργασίας, είτε πολιτισμού και το μόνο που μας έχουν δώσει είναι πενιχρά επιδόματα των 534€ και Μητρώα Καλλιτεχνών. Τα 534€ δε φτάνουν ούτε για τις βασικές και πάγιες ανάγκες μας, ενώ το Μητρώο δεν είναι τίποτα παρά φακέλωμα. Τι μισθό θα μας δώσει το Μητρώο όταν θα ζητήσουμε δουλειά από την εργοδοσία; Τι ασφάλιση θα μας παρέχει, ειδικά μια περίοδο που η κυβέρνηση ένα χρόνο δεν κάνει τίποτα για να αντιμετωπιστεί η πανδημία;

Η πανδημία σκοτώνει καθημερινά, αλλά τα μέτρα προστασίας που θα μας έσωζαν είναι ανύπαρκτα. Άλλοι έχουν εκατομμύρια και πάνε σε ιδιωτικές κλινικές, κάνουν καθημερινά τεστ κλπ, άλλοι μας εκμεταλλεύτηκαν τόσα χρόνια αφήνοντας τον κλάδο στην ανεργία και τη μαύρη εργασία, ενώ εμείς το μόνο που έχουμε είναι οι αγώνες που πρέπει να δώσουμε για να βγούμε από αυτό το τέλμα ανεργίας και εξαθλίωσης.

Βέβαια αν σηκώσει κανείς κεφάλι, η κυβέρνηση φροντίζει να το κόψει. Έτσι μας έχει αποδείξει με τη συνεχόμενη καταστολή, τη λογοκρισία και τους φωτογραφικούς νόμους. Όταν εμείς περπατάμε στην πλατεία της Νέας Σμύρνης για να ξεσκάσουμε από την ασφυκτική πραγματικότητα, το γκλοπ του ΜΑΤατζή είναι εκεί για να μας στείλει στο νοσοκομείο. Αν διαμαρτυρηθούμε με διαδηλώσεις, τα ΜΑΤ βγαίνουν επίσης κατά χιλιάδες στους δρόμους. Όταν αγωνιζόμαστε ενάντια στα εκπαιδευτικά νομοσχέδια που θα κάνουν αδύνατο να σπουδάζει κανείς, φέρνουν πάλι την αστυνομία για να μετατρέψει σε άντρο της το πανεπιστήμιο, απαγορεύοντας τη διέλευση των φοιτητών και τη διεξαγωγή συνελεύσεων. Όταν είμαστε στη φυλακή και ζητάμε τα δίκαια αιτήματά μας που προκύπτουν από νόμο που ψήφισε η ίδια η κυβέρνηση, μας αφήνουν να πεθάνουμε, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή με τον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Όταν γράφουμε τραγούδια, ποιήματα, θεατρικά που καταγγέλλουν όλη αυτή τη φρίκη, μας έχουν έτοιμους νόμους που μας στέλνουν στη φυλακή, όπως έγινε με τον Πάμπλο Χασέλ στην Ισπανία.

Ένας χρόνος κοροϊδίας είναι επιτέλους ώρα να τελειώσει. Ο χώρος του θεάματος-ακροάματος δεν είναι ενιαίος, αφού όπως παντού υπάρχουν εργαζόμενοι και εργοδότες. Οι εργοδότες όταν έβγαζαν κέρδος δεν το μοιράστηκαν μαζί μας, παρά μας πετούσαν ψίχουλα και μας άφηναν ανασφάλιστους. Γιατί λοιπόν να πάρουν το μέρος μας τώρα που η εστίαση είναι κλειστή; Τα μέτρα της κυβέρνησης το προηγούμενο διάστημα δεν είχαν επίκεντρο τους εργαζόμενους, και πολλοί που ζητούσαν στήριξη, πάλι δεν είχαν επίκεντρο τους εργαζόμενους.

Εμείς πρέπει να καταλάβουμε πως βασικά είμαστε εργαζόμενοι, όσο κι αν θέλουν διάφοροι πατώντας στην καλλιτεχνική φύση της δουλειάς μας να μας αφήσουν να αφανιστούμε από την εξαθλίωση. Εμείς πρέπει να αντιληφθούμε πως ως εργαζόμενοι έχουμε δικαίωμα όπως όλοι στο μισθό, την ασφάλιση, τη σταθερή δουλειά, τόσο που να μπορούμε να ζήσουμε. Εμείς όταν αγωνιζόμαστε ως εργαζόμενοι, είτε για δικά μας αιτήματα, είτε αλληλέγγυοι σε άλλους, κερδίζουμε. Εμείς έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε αυτή την πραγματικότητα, εμείς και καμία κυβέρνηση, κανένας εργοδότης δε θα μας στηρίξει, παρά μόνο οι συνάδελφοί μας σε όλους τους κλάδους. Εμείς πρέπει να αγωνιστούμε για να μην περάσει άλλος ένας χρόνος χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό και ασφάλιση. 

Διεκδικούμε:

• Επίδομα σε ΟΛΟΥΣ του εργαζόμενους των καλλιτεχνικών κλάδων που να καλύπτει τις ανάγκες, για όσο είναι κλειστοί οι χώροι εργασίας

• Μείωση ενοικίων και αναστολή πληρωμών σε ΔΕΚΟ, τράπεζες, εφορία

• Συλλογικές συμβάσεις εργασίας

• Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις

• Πλήρη ασφάλιση και δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για όλους

• Να στηριχθεί το σύστημα υγείας με νέες προσλήψεις προσωπικού, με άνοιγμα νέων ΜΕΘ και όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για το προσωπικό

• Όχι στις αντεργατικές ρυθμίσεις

• Καμία περιστολή δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών

• Κάτω η κρατική καταστολή

• Κάτω ο τρομονόμος της λογοκρισίας. Αγώνας μέχρι την πλήρη ανατροπή του.

• Λευτεριά στον κομμουνιστή ράπερ Πάμπλο Χασέλ, που φυλακίζεται για τους στίχους του.

• Άμεση δικαίωση του νόμιμου αιτήματος του Δ. Koυφoντίνα.

• Άμεση απελευθέρωση των αγωνιστών και των συνδικαλιστών, απόσυρση όλων των κατηγοριών και των προστίμων

Πρωτοβουλία Μουσικών - Καλλιτεχνών